تويت
حــــــــب زايــــــــف
كنتى دايما بتقوليلى بحبك انت
حب متلون وزايف لون كلامك
وفضلتى برضه تخدعينى برقتك وببسمتك
لمسة ايديكى وفى سلامك
قلبى الضعيف قام صدقك نادى بصوته وسمعك
سمعت كمان كل البشر
وادى نهاية لعبتك دانا ليا حق فى زمتك
قلبى ما كان عمره حجر
دانا قلبى زى الطير رقيق
بيطير بشوقة ولهفته لاجل يلاقيكى
ولانه كان طيب برىء
ضيعتى ليه شوق فرحتة اللى شافها فيكى
قوليلى بس ايه غيرك ايه اللى خلى الحب يهرب
والاحساس منك يهون
ولا كنت لحظه اتصورك من غير سبب انك تبيعى
والجراح منك تكون
كنتى بالنسبالى نجمة فى السما
حاضنة كده قرص القمر
كنتى همسه رقيقة رقة تهدى قلبى
ان جالو يوم حس بخطر
سبتى العيون هيمانة ليه متحيرة
والسكة تاهت ياحبيبتى فى الخلا
والدمعة ساكنة جواها ومتحجرة
والشمس غابت والمر ما عمره حلا
ضيعتى لية حب السنين اللى اتولد
واللى ملك عرش القلوب
وانا كنت ليكى ولقلبك سند
ولا خنت حبك بالذنوب
هاودع الماضى الحزين
واودع الايام معاكى للابد
هابعت لقلبك كلمتين
انا قصدى اقول كلام كتير ما لو عدد
يفيد بايه كتر الكلام
والعشرة ليه بالسهل عنده تهون عليه
صدقنا منها ضحكها والابتسام
والغدر كان ساكن هناك جوه فى عنيه
هارحل خلاص عن دنيتك واطفى بايدى شمعتك
دا العمر وياكى انطفى
نطقت دموعى وسامحتك ياما رموشى غطتك
وفى قلبى كان كل الدفى
كل المودة فى قلبى ليكىسبتها
ما فضلش غير صرخة الم جوه فى ضلوعى بتتخنق
والوردة ماتت والورق فات غصنها
اصل الحياه ما بتتوهبش للى قلبه بيتحرق
يا قلبى روح اقفل ببيبانك وانطوى
واكتب بدمك ع الحيطان لولسه فيك من النبض صوت
هاتعيش كده عطشان ما عمرك ترتوى
واكتب نهايتك ع السطور وانسج خيوط العنكبوت
شعر- ممدوح بدوى
الرفاعيين - النوافعة - فاقوس محافظة الشرقية
جمهورية مصر العربية
كنتى دايما بتقوليلى بحبك انت
حب متلون وزايف لون كلامك
وفضلتى برضه تخدعينى برقتك وببسمتك
لمسة ايديكى وفى سلامك
قلبى الضعيف قام صدقك نادى بصوته وسمعك
سمعت كمان كل البشر
وادى نهاية لعبتك دانا ليا حق فى زمتك
قلبى ما كان عمره حجر
دانا قلبى زى الطير رقيق
بيطير بشوقة ولهفته لاجل يلاقيكى
ولانه كان طيب برىء
ضيعتى ليه شوق فرحتة اللى شافها فيكى
قوليلى بس ايه غيرك ايه اللى خلى الحب يهرب
والاحساس منك يهون
ولا كنت لحظه اتصورك من غير سبب انك تبيعى
والجراح منك تكون
كنتى بالنسبالى نجمة فى السما
حاضنة كده قرص القمر
كنتى همسه رقيقة رقة تهدى قلبى
ان جالو يوم حس بخطر
سبتى العيون هيمانة ليه متحيرة
والسكة تاهت ياحبيبتى فى الخلا
والدمعة ساكنة جواها ومتحجرة
والشمس غابت والمر ما عمره حلا
ضيعتى لية حب السنين اللى اتولد
واللى ملك عرش القلوب
وانا كنت ليكى ولقلبك سند
ولا خنت حبك بالذنوب
هاودع الماضى الحزين
واودع الايام معاكى للابد
هابعت لقلبك كلمتين
انا قصدى اقول كلام كتير ما لو عدد
يفيد بايه كتر الكلام
والعشرة ليه بالسهل عنده تهون عليه
صدقنا منها ضحكها والابتسام
والغدر كان ساكن هناك جوه فى عنيه
هارحل خلاص عن دنيتك واطفى بايدى شمعتك
دا العمر وياكى انطفى
نطقت دموعى وسامحتك ياما رموشى غطتك
وفى قلبى كان كل الدفى
كل المودة فى قلبى ليكىسبتها
ما فضلش غير صرخة الم جوه فى ضلوعى بتتخنق
والوردة ماتت والورق فات غصنها
اصل الحياه ما بتتوهبش للى قلبه بيتحرق
يا قلبى روح اقفل ببيبانك وانطوى
واكتب بدمك ع الحيطان لولسه فيك من النبض صوت
هاتعيش كده عطشان ما عمرك ترتوى
واكتب نهايتك ع السطور وانسج خيوط العنكبوت
شعر- ممدوح بدوى
الرفاعيين - النوافعة - فاقوس محافظة الشرقية
جمهورية مصر العربية
تعليق