تويت
أنهزم جوايا صوت
لما حقى ف الولاء
منى ضاع
لما بسمة روحى ماتت
لما ملكة شعرى فاتت
لما طيرى رجعلى ساكت
.... قلى سابت
قلى يلا ويلا شيل
م الهموم
عدّى ع الصبرالحزين
كل يوم
فأنجرح قلبى الوليد
فى سكوت
وانفطر نبض الوريد
ولا عادلو صوت
...
لما قولتى الوداع
كان ضياع
كان هلاك حكمك عليا
كان رحيلك مش بايديا
كان رحيقك يملا فيا
كل احلام السنين
كات خدودك صوره ناديه
ورده طارحه البساتين
كان كلامنا زى نار
كان دمار
يقتل القلب الحزين
يملا فرحه بين حدودى
يخرّج الشعر السجين
من ضلوعى
يروىبسمه مداريه
يحكى غنوه تطير وتعلى
ف المسامع
حبى سامع
نبض قلبك لما بحكى
حبى عاد مشتاق لهمسك
لما ابكى
وشعرى عاد اليوم حزين
لما بكتب
لما جوايا انهزمتى
او هزمتى
لما عدتى تقولى حبك
ده هزيمتى
لما قولتى الشعور
مهوشى زنبى
لما بفتكر الكلام
يا ما قولتى والتزمتى
ليه تجيلى اليوم سعيده
تقولى حبك مش لازمنى
وليه بتختارى البعاد
وليه عزمتى
ليه عزمتى ع الفراق
حبك انتى كان كلام
ولا عهد بينا عليه قسمتى
ولاصفحه من غرام
لما بحكيها
الاقيكى ابتسمتى
ولا ضحكه مداريه فى هيام
تضحكيها مرّه ليا
وانتى عايزه الانتقام
وانتى فارده قلوع ودادك
للامام
فاكره ان بعد جرحك
فيه سلام
فاكره انى هعيش بذكرى الابتسام
لا يا قلبى انتى كنتى ليا صفحه
صفحه بيضه لسه بور
زرعت فيكى م السطور
وجمعت شعرى
ومش هقول
ع العمايل والرسايل
والقبول
انتى كنتى فقلبى مرّه
فعقلى مره
كنتى لحظه جميله سارحه
ف الشعور
كنتى نبع ونهر جارى ع السطور
اكتب الشعر ف عنيكى
وارتوى من نظره ليكى
كنت اّه ف يوم بحبك
بس قلبك لما مال
وراح يمين
شفت ضىّ ما بين عنيكى
للحنين
شفت فيكى شخص تانى
شفت حلمى والامانى
وشعرى فيكى صار حزين
قلت اكتب القصايد وحى ماضى
وادبح الصوت اللى صادر جوا صدرى
واكوى ضلعى ببعد صبك
واقفل الباب المهين
واقول ودادك كان مقدّر ع الجبين
كل اّلمى منك انى
لسه مش عارف اسطرحرف شعرى
لسه مش عارف مقدّر اعيش لمين
لسه قلمى مش طايعنى
ف الكتابة
بعد رقصُه وفرح عيدو لما بكتب ليكى حاجه
بعد عشرة السنين
قلمى عاد
عاد حزين
قلمى عجزبعد منك م الكاَبه
بعد منك قلمى مات مكتبشى حاجه
وقبل موتو بلحظتين قلى حاجه
قلى صفحاتها البهيه
كاتلى غاده
اه ياقلمى بعد منك صوتى راح
وانكسر جوايا فرحى وانشراح
من فراقها ومن فراقك
انهزم جوايا صوتى
والقصايد والخواطر والسنين
متداريه بطىّ دفتر بين ضلوعى
خلف قضبان الانين
مع تحياتى
محسنالبدراوى
لما حقى ف الولاء
منى ضاع
لما بسمة روحى ماتت
لما ملكة شعرى فاتت
لما طيرى رجعلى ساكت
.... قلى سابت
قلى يلا ويلا شيل
م الهموم
عدّى ع الصبرالحزين
كل يوم
فأنجرح قلبى الوليد
فى سكوت
وانفطر نبض الوريد
ولا عادلو صوت
...
لما قولتى الوداع
كان ضياع
كان هلاك حكمك عليا
كان رحيلك مش بايديا
كان رحيقك يملا فيا
كل احلام السنين
كات خدودك صوره ناديه
ورده طارحه البساتين
كان كلامنا زى نار
كان دمار
يقتل القلب الحزين
يملا فرحه بين حدودى
يخرّج الشعر السجين
من ضلوعى
يروىبسمه مداريه
يحكى غنوه تطير وتعلى
ف المسامع
حبى سامع
نبض قلبك لما بحكى
حبى عاد مشتاق لهمسك
لما ابكى
وشعرى عاد اليوم حزين
لما بكتب
لما جوايا انهزمتى
او هزمتى
لما عدتى تقولى حبك
ده هزيمتى
لما قولتى الشعور
مهوشى زنبى
لما بفتكر الكلام
يا ما قولتى والتزمتى
ليه تجيلى اليوم سعيده
تقولى حبك مش لازمنى
وليه بتختارى البعاد
وليه عزمتى
ليه عزمتى ع الفراق
حبك انتى كان كلام
ولا عهد بينا عليه قسمتى
ولاصفحه من غرام
لما بحكيها
الاقيكى ابتسمتى
ولا ضحكه مداريه فى هيام
تضحكيها مرّه ليا
وانتى عايزه الانتقام
وانتى فارده قلوع ودادك
للامام
فاكره ان بعد جرحك
فيه سلام
فاكره انى هعيش بذكرى الابتسام
لا يا قلبى انتى كنتى ليا صفحه
صفحه بيضه لسه بور
زرعت فيكى م السطور
وجمعت شعرى
ومش هقول
ع العمايل والرسايل
والقبول
انتى كنتى فقلبى مرّه
فعقلى مره
كنتى لحظه جميله سارحه
ف الشعور
كنتى نبع ونهر جارى ع السطور
اكتب الشعر ف عنيكى
وارتوى من نظره ليكى
كنت اّه ف يوم بحبك
بس قلبك لما مال
وراح يمين
شفت ضىّ ما بين عنيكى
للحنين
شفت فيكى شخص تانى
شفت حلمى والامانى
وشعرى فيكى صار حزين
قلت اكتب القصايد وحى ماضى
وادبح الصوت اللى صادر جوا صدرى
واكوى ضلعى ببعد صبك
واقفل الباب المهين
واقول ودادك كان مقدّر ع الجبين
كل اّلمى منك انى
لسه مش عارف اسطرحرف شعرى
لسه مش عارف مقدّر اعيش لمين
لسه قلمى مش طايعنى
ف الكتابة
بعد رقصُه وفرح عيدو لما بكتب ليكى حاجه
بعد عشرة السنين
قلمى عاد
عاد حزين
قلمى عجزبعد منك م الكاَبه
بعد منك قلمى مات مكتبشى حاجه
وقبل موتو بلحظتين قلى حاجه
قلى صفحاتها البهيه
كاتلى غاده
اه ياقلمى بعد منك صوتى راح
وانكسر جوايا فرحى وانشراح
من فراقها ومن فراقك
انهزم جوايا صوتى
والقصايد والخواطر والسنين
متداريه بطىّ دفتر بين ضلوعى
خلف قضبان الانين
مع تحياتى
محسنالبدراوى
تعليق