تويت
حتة قماش أصلى
من توب البشر ساده
فى دلاب العمر متعانه
مطبقة متعطرة متكيسه
من العتة متصانه
لحد ما جابها القدر
من التطبيقة مفرودة
حكاية مسرودة
فى كتاب الحياة قصه
بمقص الزمن
اتقصت أحلى قصه
فصلها القدر خيطها
فى أيام الشجن ستره
اتفردت ألف مرة وانتنت
ريحتها لسه فيها مانتنت
اتغسلت بمية حزنها
ومسحوق صبرها
وبالأحلام اتزهرت
واتشنقت
على حبل الأمل نشفت
وكواها القدر كيه
تسر النظر
فى الراحة والجايه
و مع الأيام اتهلهلت
اترقعت عجزت
واتبقعت أوهام
وبطاس الزمن عاجز
يزيل البقع منها
يشيل الأذى عنها
قبل ما تترمى
فى شوارع الأيام
*****
تعليق