أقبل على اللهو فى ظرف وإنعــــــــام وعد عن البؤس فى ألطاف بســــــام
فالدهر رق فعالا بعد ملــــــــــحمة والشوق سال زلالا بعد إضــــــرام
والزهر من جوده لكل طـــائرة من الفراش رحيق كل إكـــــــرام
وزقزق الطير فى الآفاق من طرب ورتل الجو منه سحر أنغـــــام
والماء يجرى على وجه الثرى ذهبا والنبت من فرح فى خمره الظامى
والسفن ماخرة فى النيل شاديــــة حورية سبـحت فى لجه الطامى
طافت على النيل فى دل وفى غنج حبيبـــــــة رافقت حبا بتهـــــــيام
سرت من الحسن لم يعرف لدى عمرى كأنه حلــــــــم من ليل أحــــــلام
قابلت فيه حبيبى فانـــتشت مهـجى وطال فيه فؤادى أفق أوهــــــــام
سألتها عن بعاد الوصل أزمنة فجاوبتنى على صدق وإحكام
مالى كلام كذوب كى تقابلنى الليل والدهر سدا كل إبرام
قد ظلت النفس حيرى من مقالتها حتى ونت فرصة من بأس إقدام
قاطعت قولتها وهى العزيزة لى بل كنت فى نبرة من صوتك السامى
أنا المحبك فى سرى و فى علنى والدهر يصدق أقوالى وأحكامى
عشقتك العمر حتى صرت ذا مثل للعاشقين مـــــدار دون إبهام
قالت بصوت رقيق فى تنهدها هــــون عليك فما حال بدوام
إن الحياة فصول فى معارضها والعيش مصدر إرضاء وإرغــام
وفى حسام الزمان العضب محتدم ينفى به كل إجـــرام وآثام
أنت ابن مجد وهذا فى الفخار لنا قول تعظم فى الدنيا كأهرامى